สวัสดีคะ คือเราอึดอัดนิดหน่อยเพราะเล่าให้ใครฟังไม่ได้นอกจากเพื่อนสนิทของเราเองและเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ มันคือเรื่องจริงทุกอย่าง
ปัจจุบันเราอยู่ปี2แล้ว เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่มัธยม ที่ตัดสินใจมาเล่าเพราะวันนี้คือวันแต่งงานของครูพีช
จะใช้นามสมมุติทุกตัวละครนะคะ
เข้าเรื่องเลยละกัน ตอนที่ม.1 ครูพีชไม่เคยสอนเราเลย แต่วันนั้นที่เราเจอหน้ากันเป็นวันเข้าค่ายที่โรงเรียน 2คืน3วัน ซึ่งครูพีชก็ได้รับหน้าที่มาดูแลห้องเรา ครูยังไม่ใช่ข้าราชการเลยยังเด็กอยู่ เค้าก็มาอยู่แถวๆตรงเราแล้วด้วยความที่ว่า ครูยังเด็กและหล่อน่าแกล้งมาก พวกเราเลยจัดการสักหน่อย เราเลยหยอกล้อครูเรื่อยๆจนเราเริ่มรู้สึกดี แต่ตัวเรารู้ดีว่าเป็นคนหวั่นไหวง่ายเลยไม่ได้สนใจอะไร แล้วมันก็จริงๆ!!ไม่เจอ2นาทีเท่านั้น ก็หายไปจากหัวสมองเลย พอตอนประมาณ4ทุ่มเราปวดฉี่มากเลยปลุกเตย เพื่อนสนิทเราให้ไปเป็นเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ เห็นครูพีชนั่งหลับอยู่เลยไม่ได้ขอ ค่อยๆย่องไปแต่ครูพีชดันลุกขึ้นมาแล้วถามพวกเรา คพ=ครูพีช/ร=เรา
คพ : ไปไหนกัน
ร : ไปเข้าห้องน้ำคะ
คพ : ใครเป็นคนปวด
ร : หนูเอง แล้วทำท่าไม่ไหวแล้ว
คพ : ปวดคนเดียสก็ไปคนเดียวสิ
ร : หนูกลัวววว
คพ : แกเคยกลัวอะไรละ ไฟออกจะสว่างจ้า
เตย : เออใช่
คพ :ไปคนเดียวๆ
ร : หนูไปคนเดียวไม่ได้จริงๆ
คพ : เดี๋ยวไปเป็นเอง บุศราไปนอนเถอะ(ชื่อจริงเตย)
ร : บ้าไปแล้วววว ครูจะไปจริงเนี่ยนะ
คพ : ไม่ทำไรหรอกเด็กบ้า
หลังจากนั้นก็คุยกันยาวกี่ยวกับเรื่องต่างๆนานาตามภาษาคุณครูนักเรียน พอเราทำธุระเสร็จก็กำลังจะเดินกลับ อยู่ๆเราก็ใจเต้นรัวเลยแบบมันอึดอัดไปหมดเลยทุกอย่าง สักพักพอใกล้ถึงทีครูก็ถามว่า"ปกตินอนกี่ทุ่ม"เราก็ตอบว่า"แล้วแต่บางวันก็ตี1เพราะดูซีรี่ย์ค้าง แต่ถ้ามีการบ้านคือการบ้านเสร็จก็นอนเลย" ครูพีชเค้าก็เงียบๆแล้วพออยู่หน้าเต๊นท์ ครูก็ถาม"ง่วงยัง"ตอนนั้นเราง่วงมากกกกก"ง่วงนิดๆ5555"เลยแยกย้ายไปนอน พอตี5ครูพีชมาเป่านกหวีดให้ไปออกกำลังกาย เราก็ตื่นงัวเงียก็แยกกันไปล้างน่าแล้วมารวมกันที่ลาน แต่ตอนนั้นเหมือนกับว่าเราทำอะไรผิดไม่รู้โดนลงโทษวิ่งรอบสนาม จำได้คือหลายรอบมากกกกกก เพราะวันนั้นหัวถึงหมอนก็หลับ เช้ามาก็เก็บกระเป๋ากลับบ้านปกติ เราก็เจอกันแบบไม่บ่อย เจอก็ยิ้มเพราะครูไม่ได้สอนเรา เราก็เริ่มไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว จนมาวันเปิดเทอมขึ้นม.2 ครูเค้าสอนเรา4คาบ ต่อ1อาทิตย์!!!! วันนั้นวิชาแรกก็เรียนกับครูเลยแล้วก็ด้วยความที่ว่าเป็นหัวหน้า ต้องไปเอาหนังสือให้เพื่อน เราก็ไปหาครูที่หมวด ครูก็พาลงไปข้าล่าง เข้าไปห้องแรกจะมีครูคนนึงแต่เราเข้าไปอีกห้อง ไม่มีใครอยู่ ไฟพัดลมอะไรงี้ไม่ได้เปิด มีแต่ความเงียบกับความอึดอัดแต่ก็ผ่านเชียวนั้นมาได้ แล้วก็รู้สึกดีอย่างนั้นจนวันที่สอบวันสุดท้าย ครูพีชบอกว่าห้องเราคะแนนสังคมสูงเลยอยากเลี้ยงหทูกระทะหน้าโรงเรียน พวกเพื่อนนี่โดดกันเลยจ้าาาา แต่พอเอาเข้าจริงๆมากัน13จาก50คน มีกลุ่มเราแล้วก็มีเพื่อนอีก2กลุ่ม ก็สนุกเฮฮามาก พอวันเปิดเทอมอันนี้คือป๊ะกันจังๆเพราะคือพีชมาเป็นที่ปรึกษาห้องเรา แล้วเราเป็นหัวหน้าห้อง ครูพีชเลยขอไลน์แล้วเบอร์โทร ครูพีชเลยทักไลน์มา(อยากแนบรูปที่มันแนบบ่ดั้ยยย)
คพ : ว่าไงเด็กบ้า
ร : สวัสดีคะครู ใครบ้าอิอิ555555
คพ : คนแถวนี้
ร : เอาที่สบายใจเลยง่ะ
แล้วก็คุยกันไปจนดึก พอตื่นเช้ามาก็ล้อเล่นแซวกันปกติ แต่มันเริ่ทหนักขึ้นแบบไม่ใส่นักเรียนกับครู แต่มันออกแนวคนรักกัน เพื่อนเราก็สงสัยเลยเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้มันฟัง มันก็เชียร์ แต่มันก็บอกให้เผื่อใจ จนวันนั้นโคตรของโคตรพีค ประมาน5โมงเรานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ มีผู้ชายคนนึงใส่ชุดแวมไพร์มาแล้วเอาดอกกุหลาบมาให้ พอเปิดหน้ามาเป็นครูพีช เค้ามาขอเราลองคบกับเรา เพราะเค้ารู้สึกกับเราครั้งแรกที่เจอตอนเข้าค่ายม.1และรู้สึกมาตลอด เพื่อนเราก็ไปเอาแหวนมา เป็นแหวนสลักชื่อจริงครูพีชกับชื่อจริงเรา เพื่อนเราเป็นคนวางแผนร่วมกับครูพีช ถามว่าดีใจมั้ย?ดีใจนะ แต่ก็คงจะใช้ชีวิตลำบากมากในโรงเรียน ตอนนั้นก็มีรู้ว่ากับครูพีชคบกันแค่เพื่อนสนิทเราแค่นั้น พอก่อนสอบมิดเทอม อยู่ๆครูพีชก็มาบ้านเราหลังจากคบกันได้1เดือน11วัน(ที่มาได้เพราะเป็นครูที่ปรึกษามีแผนที่)แม่เราก็พอรู้เรื่องของครูพีช เพราะเราเล่าให้ฟังค่อนข้างบ่อยพอสมควร ครูพีชมาหาแล้วมาคุยกับพ่อเราว่า ชอบเราตั้งแต่ตอนไหนเมื่อไหร่ และจะขอมาส่งที่บ้านเองทุกวัน พ่อเราก็อนุญาติแต่ก็ต้องอยู่ในสายตาตลอด กลับบ้านต้องเวลา ถ้าจะไปไหนให้แจ้งพิกัดตลอด พอปิดเทอมก็ไปเที่ยวกัน ไปทะเล(เช้าเย็น)ถ่ายรูปด้วยกันแต่ลงไม่ได้ ช่วงเวลานั้นมีความสุขมากๆ เจอกันในคาบเรียนเค้าจะมองเราเป็นแนักเรียน พาไปกินข้าวบ่อยๆและปกป้องเราทุกครั้ง เรามีความสุขมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา จนขึ้นม.4(มันดูเร็วทุกอย่างเลย) เราเริ่มจะเปิดตัวมากขึ้น โดยการขึ้นรถพร้อมกัน(ปกติไม่ขึ้นพร้อมกัน จะให้ครูพีชออกไปวนแล้วเราค่อยมาอเหมือนผู้ปกครอง) ขึ้นพร้อมกันแต่ในนามน้องสาวของญาติอะไรแบบนี้แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่คะ พอดีเข้าใจแต่พอเราม.5ครูพีชก็ต้องไปคะ เพราะบรรจุได้ที่เชียงใหม่ เราก็รู้สึกแย่คะ แต่อนาคตของตัวเราของครูพีชก็ต้องปล่อยไปคะ แต่ก็สัญญาว่าจะรอกัน ช่วงแรกที่ไปครูพีชจะมาหา3เดือนครั้ง พาไปกินไอติม กินข้าว แต่ช่วงหลังๆเค้าบอกว่างานยุ่งมากและค่าน้ำมันแพง เราก็เลยไม่เป็นไรคะ รอคะ
คุยกันแค่ในแชท โทรคุยก็แค่3นาทีกว่าแปปเดียว แต่ก็ยังไม่เป็นไรคะ จนวันที่สอบปิดภาคม.5ขึ้นม.6 ได้ตัดขาดกันแล้วจริงๆ ครูพีชส่งข้อความมาแค่สู้ๆแล้วหลังจากนั้น เค้าก็เงียบ เปลี่ยนเบอร์ ขาดการติดต่อทุกอย่าง บล็อคเฟสบล็อคไลน์เราทุกอย่างแล้วทิ่งให้เราอยู่กับคำถามว่าทำไม? ทำไม? แล้วก็ทำไม? คือวนอยู่ซ้ำๆ แต่ก็คะ ทิ้งก็ทิ้ง จบก็จบทุกอย่าง จนมาช่วงวันที่1พฤษภาปีนี้ เค้าได้ส่งจดหมายมาที่บ้าน พ่อเราเห็นคนแรกแล้วก็แอบสอดไว้ใต้โต๊ะเรา เหมือนให้เราเห็นเอง เราก็อ่านคะ มันคือการ์ดงานแต่งของครูพีช ช็อคคะ
ปล.เรื่อวจริงทั้งหมดคะ ยินดีด้วยนะพี่พีช&พี่ปลาย😂😂
เคยคบกับคุณครู แต่ตอนนี้ครูแต่งงานแล้ว:)
ปัจจุบันเราอยู่ปี2แล้ว เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่มัธยม ที่ตัดสินใจมาเล่าเพราะวันนี้คือวันแต่งงานของครูพีช
เข้าเรื่องเลยละกัน ตอนที่ม.1 ครูพีชไม่เคยสอนเราเลย แต่วันนั้นที่เราเจอหน้ากันเป็นวันเข้าค่ายที่โรงเรียน 2คืน3วัน ซึ่งครูพีชก็ได้รับหน้าที่มาดูแลห้องเรา ครูยังไม่ใช่ข้าราชการเลยยังเด็กอยู่ เค้าก็มาอยู่แถวๆตรงเราแล้วด้วยความที่ว่า ครูยังเด็กและหล่อน่าแกล้งมาก พวกเราเลยจัดการสักหน่อย เราเลยหยอกล้อครูเรื่อยๆจนเราเริ่มรู้สึกดี แต่ตัวเรารู้ดีว่าเป็นคนหวั่นไหวง่ายเลยไม่ได้สนใจอะไร แล้วมันก็จริงๆ!!ไม่เจอ2นาทีเท่านั้น ก็หายไปจากหัวสมองเลย พอตอนประมาณ4ทุ่มเราปวดฉี่มากเลยปลุกเตย เพื่อนสนิทเราให้ไปเป็นเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ เห็นครูพีชนั่งหลับอยู่เลยไม่ได้ขอ ค่อยๆย่องไปแต่ครูพีชดันลุกขึ้นมาแล้วถามพวกเรา คพ=ครูพีช/ร=เรา
คพ : ไปไหนกัน
ร : ไปเข้าห้องน้ำคะ
คพ : ใครเป็นคนปวด
ร : หนูเอง แล้วทำท่าไม่ไหวแล้ว
คพ : ปวดคนเดียสก็ไปคนเดียวสิ
ร : หนูกลัวววว
คพ : แกเคยกลัวอะไรละ ไฟออกจะสว่างจ้า
เตย : เออใช่
คพ :ไปคนเดียวๆ
ร : หนูไปคนเดียวไม่ได้จริงๆ
คพ : เดี๋ยวไปเป็นเอง บุศราไปนอนเถอะ(ชื่อจริงเตย)
ร : บ้าไปแล้วววว ครูจะไปจริงเนี่ยนะ
คพ : ไม่ทำไรหรอกเด็กบ้า
หลังจากนั้นก็คุยกันยาวกี่ยวกับเรื่องต่างๆนานาตามภาษาคุณครูนักเรียน พอเราทำธุระเสร็จก็กำลังจะเดินกลับ อยู่ๆเราก็ใจเต้นรัวเลยแบบมันอึดอัดไปหมดเลยทุกอย่าง สักพักพอใกล้ถึงทีครูก็ถามว่า"ปกตินอนกี่ทุ่ม"เราก็ตอบว่า"แล้วแต่บางวันก็ตี1เพราะดูซีรี่ย์ค้าง แต่ถ้ามีการบ้านคือการบ้านเสร็จก็นอนเลย" ครูพีชเค้าก็เงียบๆแล้วพออยู่หน้าเต๊นท์ ครูก็ถาม"ง่วงยัง"ตอนนั้นเราง่วงมากกกกก"ง่วงนิดๆ5555"เลยแยกย้ายไปนอน พอตี5ครูพีชมาเป่านกหวีดให้ไปออกกำลังกาย เราก็ตื่นงัวเงียก็แยกกันไปล้างน่าแล้วมารวมกันที่ลาน แต่ตอนนั้นเหมือนกับว่าเราทำอะไรผิดไม่รู้โดนลงโทษวิ่งรอบสนาม จำได้คือหลายรอบมากกกกกก เพราะวันนั้นหัวถึงหมอนก็หลับ เช้ามาก็เก็บกระเป๋ากลับบ้านปกติ เราก็เจอกันแบบไม่บ่อย เจอก็ยิ้มเพราะครูไม่ได้สอนเรา เราก็เริ่มไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว จนมาวันเปิดเทอมขึ้นม.2 ครูเค้าสอนเรา4คาบ ต่อ1อาทิตย์!!!! วันนั้นวิชาแรกก็เรียนกับครูเลยแล้วก็ด้วยความที่ว่าเป็นหัวหน้า ต้องไปเอาหนังสือให้เพื่อน เราก็ไปหาครูที่หมวด ครูก็พาลงไปข้าล่าง เข้าไปห้องแรกจะมีครูคนนึงแต่เราเข้าไปอีกห้อง ไม่มีใครอยู่ ไฟพัดลมอะไรงี้ไม่ได้เปิด มีแต่ความเงียบกับความอึดอัดแต่ก็ผ่านเชียวนั้นมาได้ แล้วก็รู้สึกดีอย่างนั้นจนวันที่สอบวันสุดท้าย ครูพีชบอกว่าห้องเราคะแนนสังคมสูงเลยอยากเลี้ยงหทูกระทะหน้าโรงเรียน พวกเพื่อนนี่โดดกันเลยจ้าาาา แต่พอเอาเข้าจริงๆมากัน13จาก50คน มีกลุ่มเราแล้วก็มีเพื่อนอีก2กลุ่ม ก็สนุกเฮฮามาก พอวันเปิดเทอมอันนี้คือป๊ะกันจังๆเพราะคือพีชมาเป็นที่ปรึกษาห้องเรา แล้วเราเป็นหัวหน้าห้อง ครูพีชเลยขอไลน์แล้วเบอร์โทร ครูพีชเลยทักไลน์มา(อยากแนบรูปที่มันแนบบ่ดั้ยยย)
คพ : ว่าไงเด็กบ้า
ร : สวัสดีคะครู ใครบ้าอิอิ555555
คพ : คนแถวนี้
ร : เอาที่สบายใจเลยง่ะ
แล้วก็คุยกันไปจนดึก พอตื่นเช้ามาก็ล้อเล่นแซวกันปกติ แต่มันเริ่ทหนักขึ้นแบบไม่ใส่นักเรียนกับครู แต่มันออกแนวคนรักกัน เพื่อนเราก็สงสัยเลยเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้มันฟัง มันก็เชียร์ แต่มันก็บอกให้เผื่อใจ จนวันนั้นโคตรของโคตรพีค ประมาน5โมงเรานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ มีผู้ชายคนนึงใส่ชุดแวมไพร์มาแล้วเอาดอกกุหลาบมาให้ พอเปิดหน้ามาเป็นครูพีช เค้ามาขอเราลองคบกับเรา เพราะเค้ารู้สึกกับเราครั้งแรกที่เจอตอนเข้าค่ายม.1และรู้สึกมาตลอด เพื่อนเราก็ไปเอาแหวนมา เป็นแหวนสลักชื่อจริงครูพีชกับชื่อจริงเรา เพื่อนเราเป็นคนวางแผนร่วมกับครูพีช ถามว่าดีใจมั้ย?ดีใจนะ แต่ก็คงจะใช้ชีวิตลำบากมากในโรงเรียน ตอนนั้นก็มีรู้ว่ากับครูพีชคบกันแค่เพื่อนสนิทเราแค่นั้น พอก่อนสอบมิดเทอม อยู่ๆครูพีชก็มาบ้านเราหลังจากคบกันได้1เดือน11วัน(ที่มาได้เพราะเป็นครูที่ปรึกษามีแผนที่)แม่เราก็พอรู้เรื่องของครูพีช เพราะเราเล่าให้ฟังค่อนข้างบ่อยพอสมควร ครูพีชมาหาแล้วมาคุยกับพ่อเราว่า ชอบเราตั้งแต่ตอนไหนเมื่อไหร่ และจะขอมาส่งที่บ้านเองทุกวัน พ่อเราก็อนุญาติแต่ก็ต้องอยู่ในสายตาตลอด กลับบ้านต้องเวลา ถ้าจะไปไหนให้แจ้งพิกัดตลอด พอปิดเทอมก็ไปเที่ยวกัน ไปทะเล(เช้าเย็น)ถ่ายรูปด้วยกันแต่ลงไม่ได้ ช่วงเวลานั้นมีความสุขมากๆ เจอกันในคาบเรียนเค้าจะมองเราเป็นแนักเรียน พาไปกินข้าวบ่อยๆและปกป้องเราทุกครั้ง เรามีความสุขมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา จนขึ้นม.4(มันดูเร็วทุกอย่างเลย) เราเริ่มจะเปิดตัวมากขึ้น โดยการขึ้นรถพร้อมกัน(ปกติไม่ขึ้นพร้อมกัน จะให้ครูพีชออกไปวนแล้วเราค่อยมาอเหมือนผู้ปกครอง) ขึ้นพร้อมกันแต่ในนามน้องสาวของญาติอะไรแบบนี้แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่คะ พอดีเข้าใจแต่พอเราม.5ครูพีชก็ต้องไปคะ เพราะบรรจุได้ที่เชียงใหม่ เราก็รู้สึกแย่คะ แต่อนาคตของตัวเราของครูพีชก็ต้องปล่อยไปคะ แต่ก็สัญญาว่าจะรอกัน ช่วงแรกที่ไปครูพีชจะมาหา3เดือนครั้ง พาไปกินไอติม กินข้าว แต่ช่วงหลังๆเค้าบอกว่างานยุ่งมากและค่าน้ำมันแพง เราก็เลยไม่เป็นไรคะ รอคะ
คุยกันแค่ในแชท โทรคุยก็แค่3นาทีกว่าแปปเดียว แต่ก็ยังไม่เป็นไรคะ จนวันที่สอบปิดภาคม.5ขึ้นม.6 ได้ตัดขาดกันแล้วจริงๆ ครูพีชส่งข้อความมาแค่สู้ๆแล้วหลังจากนั้น เค้าก็เงียบ เปลี่ยนเบอร์ ขาดการติดต่อทุกอย่าง บล็อคเฟสบล็อคไลน์เราทุกอย่างแล้วทิ่งให้เราอยู่กับคำถามว่าทำไม? ทำไม? แล้วก็ทำไม? คือวนอยู่ซ้ำๆ แต่ก็คะ ทิ้งก็ทิ้ง จบก็จบทุกอย่าง จนมาช่วงวันที่1พฤษภาปีนี้ เค้าได้ส่งจดหมายมาที่บ้าน พ่อเราเห็นคนแรกแล้วก็แอบสอดไว้ใต้โต๊ะเรา เหมือนให้เราเห็นเอง เราก็อ่านคะ มันคือการ์ดงานแต่งของครูพีช ช็อคคะ
ปล.เรื่อวจริงทั้งหมดคะ ยินดีด้วยนะพี่พีช&พี่ปลาย😂😂